کد مطلب:25872 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:25

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

چرا خداوند، پيامبراني را كه هنوز به دنيا نيامدهاند، به پيامبري برگزيده است؟

پرسشگر محترم! اگر منظور شما از برگزيده شدن، معرفي آنان توسط پيامبران پيشين قبل از خلقتشان است، اين مسئله، به علم نامحدود خداوند متعال، مربوط است، زيرا خداوند متعال، به تمام حوادث آينده و گذشته و حال، به طور يكسان آگاهي دارد و هيچ موضوعي از علم او پنهان نيست.

گذشته، آينده و حال، مفاهيمي است كه ساختة فكر و وجود محدود بشر است، زيرا وجود ما از نظر زمان و مكان محدود ميباشد; يعني، ما در نقطة معيّني از زمان و مكان قرار گرفتهايم. محدود بودن وجود ما از نظر مكان، مفهومهاي: دور و نزديك را براي ما به وجود آورده است، آيا اگر وجود ما تمام جهان را پر كرده بود، دور و نزديك براي ما مفهومي داشت؟

براي وجود بينهايتي كه در هر زمان و مكاني هست; اين مفاهيم ابداً معنا ندارد. او گذشته و آينده را مانند حال ميداند و همه در پيشگاه او به طور يكسان حاضرند.

قرآن كريم، دربارة علم نامحدود خداوند ميفرمايد: وَاعْلَمُوَّاْ أَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيم;(بقره،231)، بدانيد، خداوند از هر چيزي آگاه است.

خداوند، تمام كم و كيف، استعدادها، سليقهها، نبوغها، تواناييها و ضعفها و تمام خصوصيات جنين و موجوداتي كه هنوز به دنيا نيامدهاند را ميداند.(ر.ك: پيام قرآن، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 4، ص 72ـ97، دارالكتب الاسلامية / يكصد و هشتاد پرسش و پاسخ، همان، ص 104ـ106.)

خداوند متعال، هيچ پيامبري را قبل از به دنيا آمدن و قبل از گذراندن دورههاي سخت امتحان و رياضت، به پيامبري مبعوث نفرموده است. رسيدن به مقام نبوت و امدادهاي الهي، بيحساب نيست، بلكه لياقتهايي در آنان وجود داشته است، همان گونه كه قرآن كريم، دربارة ابراهيم خليلغ ميفرمايد: او تا از عهدة امتحانات مهم الهي برنيامد، به مقام پيشوايي نرسيد.، وَ إِذِ ابْتَلَيََّ إِبْرَ َهِيمَ رَبُّهُو بِكَلِمَـَتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا;(بقره،124).

دربارة حضرت يوسفغ نيز ميفرمايد: كَذَ َلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِين(يوسف،22); اعمال صالح و شايستة اين پيامبر، او را آماده براي آن موهبت بزرگ الهي كرد.

دربارة حضرت موسيغ، نيز تعبيراتي ديده ميشود كه اين واقعيت را روشن ميسازد: وَ فَتَنَّـَكَ فُتُونًا فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِيَّ أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَيَ قَدَرٍ يَـَمُوسَيَ;(طه،40)، ما تو را بارها امتحان كرديم و سالها در ميان مردم مدين توقف كردي ]و بعد از آمادگي لازم و بيرون آمدن از كوره امتحانات، با سرافرازي و پيروزي[ داراي قدر و مقامي شدي.(ر.ك: پيام قرآن، همان، ج 7، ص 195.)